Zamanın Diyanet İşleri Başkanı Ömer Nasuhi Bilmen Hoca Erzurum’a memleketine gelmişken okuduğu medreseyi de ziyaret etmek ister ve Şeyhler Medresesine gider.
O sıralarda da Naim Hoca hem Şeyhler Camii’nde müezzinlik yapmaktadır, hem de yanındaki medresede talebe okutmaktadır.

Uzun ağızlığına sigarasını takmış, bir ayağını uzatmış, Ömer Nasuhi Hocanın verdiği selamı “elesine” almıştır. Gelen başında biraz bekleyince;

Naim Hoca:

-“Gurban adın bağışla!” der.

Başında bekleyen:

-“Ömer Nasuhi”

Naim Hoca’da jeton düşer gibi olur.

-“Bülmeni de var mi?”

-“Evet. “

Naim Hoca yerinden fırlar ve Ömer Nasuhi Hocanın eline uzanırken:

-“Buyurun Cenaze Namazına!” der.